JU DO IT 5
In die begintijd werden we behoorlijk tegengewerkt
We schrijven december 1992. Enkele ouders hadden mij gepolst. Zij wilden dat hun kinderen judoles van mij zouden krijgen. Op dat moment gaf ik nergens les. “Dan richten wij toch een judoclub op”, zeiden Jan en Henk.
In die begintijd ondervonden we behoorlijk wat tegenwerking. We werden hierdoor niet toegelaten tot de Judobond Nederland. Jan en Henk lieten zich niet van de wijs brengen en gingen het gesprek aan. Tot in Nieuwegein aan toe. Uiteindelijk mochten we doorgaan en deelnemen aan alle activiteiten.
Onze start was in het gemeenschapshuis van Buchten. Al snel verhuisden wij naar de gymzaal van het voormalige Da Capo College in Born.
We wilden meer. Een eigen dojo. Jan en Henk gingen in gesprek met studenten architectuur in Eindhoven. Zij maakten als afstudeerproject een fantastisch voorstel voor een nieuwe dojo. (zie bijlage) Bij de presentatie in het gemeenschapshuis in Born puilde de zaal uit met belangstellenden. Ook de gemeenteraad was vertegenwoordigd.
Even later hadden we onze ‘eigen’ dojo. Niet conform het afstudeerproject van de studenten. Dat niet. Maar wél een ‘eigen’ plek in het voormalige Da Capo College waar onze matten konden blijven liggen. En dat binnen een tijdsbestek van nog geen 4 jaar.
Jan en Henk leerden mij hoog in te zetten wanneer je iets wilt en er dan écht voor te gaan. Het tweede wat ik leerde was ‘open minded’ het gesprek aan te gaan. En lukt het niet bij de een, dan ga je naar de ander. Doorzetten en nooit opgeven.
Zij handelden volledig volgens de judogedachte. Gingen niet het gevecht maar het gesprek aan.
Puzzelstukjes vielen in elkaar.
TUE-bouwkundigen genomineerd voor de Archiprix
Marc Maurer en Tom Frantzen zijn de Eindhovense genomineerden voor de Archiprix. Dat is de jaarlijkse landelijke prijsvraag voor het beste afstudeerwerk van studenten Bouwkunde. Maurer en Frantzen maakten zowel individueel als samen een aantal ontwerpen, waaronder een judo sporthal in Born, genaamd Dojo Judokai.
Maurer en Frantzen kregen een 10 voor hun afstudeerproject.
Samen ontwierpen ze Dojo Judokai.
Van buiten bezien lijkt de betonnen constructie van de eerste verdieping op de glazen ondergrond te rusten. De 14 meter lange ingang loopt naar beneden tot aan de andere kant van het gebouw, waar de judoka’s elk apart naar hun kleedkamer gaan. Die gangen lopen gespiegeld van elkaar (het symbool van gelijkwaardigheid), waarna ze in een glazen trappenhuis komen. De trappen zijn om elkaar heen gevlochten. Daar draaien de judoka’s om elkaar heen, al weten ze dat zelf niet. Ze zien alleen zichzelf, via het naar binnengedraaide spiegelglas aan de muur. Beneden volgt de confrontatie als de tegenstanders elkaar ineens zien. Volgens het program van eisen moest de tribune gescheiden kunnen worden van de rest van het gebouw. Maurer en Frantzen maakten een schuifdeur (weer met spiegelglas) van 14 meter, die bijvoorbeeld voor aerobics gebruikt kan worden. Als de schuifdeur open wordt geschoven, weerspiegelt die het gras van buiten en is de ingang niet meer zichtbaar.
