JU DO IT
-
JU DO IT blog 14
Stel een doel…….én vergeet het meteen! Genoten heb ik. Genoten van Kiran Badloe. Hij werd olympisch kampioen in de RS:X-klasse windsurfen. Samen met zijn coach Aaron McIntosh stelde hij de gouden medaille als doel. Gelijker tijd zouden zij dit doel vergeten. Vanaf dat moment richtten de twee zich op plezier maken tijdens de weg ernaar toe. Dat triggert mij. Ik zie vele sporters die zich helemaal blind staren op een olympische medaille. Die zich suf trainen om hun droom te verwezenlijken. Sporters die hierdoor gefrustreerd raken en op het moment dat ze moeten presteren verstarren i.p.v. ontspannen. Dat maakt mij nieuwsgierig op welke manier jij jouw doelen behaalt. In je privé…
-
JU DO IT blog 13
Toen stak hij de band lek….. Een typisch voorbeeld van het principe ‘voordoen’ leerde ik van mijn vader. Ik was een jaar of 10. Met de kinderen uit de buurt deden we wedstrijdjes fietsen rondom een pleintje of naar Obbicht en terug. Wie was het snelste? Ik had een ouderwetse degelijke fiets met een wielerstuur erop gemonteerd. Als ik een lekke band had werd deze vakkundig door mijn vader gerepareerd. Tot die bewuste dag…. Hij vond dat ik het zelf maar eens moest leren. ‘Let goed op’ zo begon hij. ‘Ik doe het nog één keer voor, daarna moet je het zelf kunnen’. Hij plakte de band. ‘heb je goed…
-
JU DO IT 12
Herkenbaar? Altijd dezelfde medewerker die te laat is….. Op een van de satelliet vestigingen kwam één van de medewerkers steevast elke dag te laat. Het ging om een koerier. Het gevolg was dat de collega’s de hele dag achter de feiten aanliepen. De leidinggevende ter plekke had hem regelmatig aangesproken. Niets hielp. Dus mocht ik als bedrijfsleider het varkentje wassen. Ik had besloten iedere dag vóór aanvangstijd aanwezig te zijn om met eigen ogen vast te stellen wat er gebeurde. Na een week stelde ik hem enkele kritische vragen. ‘Ik constateer dat je de afgelopen week iedere dag minimaal 15 minuten te laat op je werk was’ zo begon ik…
-
JU DO IT 11
Levenslange garantie…. Binnen ons managementteam was klantgerichtheid vaak een hot item. De klant stond centraal. Toch hadden we regelmatig discussies. Hoever ga je om de klant centraal te stellen? Het was in die tijd dat mijn vrouw en ik een nieuwe wasmachine hadden gekocht van een plaatselijke leverancier uit Limbricht. We kregen levenslang garantie op die machine. Géén voorrijkosten. Géén uurloon. Na de ‘normale’ garantieperiode hoefde je alleen de onderdelen te betalen. De andere leden binnen ons managementteam geloofden mij niet en lachten mij uit. Toch stelde ik mijzelf onderstaande vraag. Hoe konden we dat idee doortrekken binnen ons bedrijf? Altijd stonden we klaar voor onze klanten. Je kon het…
-
JU DO IT 10
Ik voelde mij niet begrepen…. Dit speelde in de tijd dat ik bedrijfsleider was op het hoogtepunt van de firma. Op dat moment hadden we zes vestigingen in Limburg en zuid-oost Brabant. We kregen een nieuwe directeur. Ik stelde voor iedere maandag ochtend in een korte ‘bila’ bij te praten. Wat speelt er? Zitten we nog op koers? Moeten we bijsturen? Onze nieuwe directeur had geen interesse voor een bila. “Één keer per maand?” vroeg ik? “nee” “Ieder kwartaal” “Oke”, was het antwoord. Na een jaar waarbij alle geplande overleggen op het laatste moment waren afgezegd werd ik uitgenodigd voor een beoordelingsgesprek. De directeur startte het gesprek door te zeggen…
-
JU DO IT 9
Het was in die tijd dat de directeur in een impasse raakte met het voltallige personeel Als bedrijfsleider stond ik er tussen in. Kon het voor geen van beide partijen goed doen. Ik besloot te bellen met Ed Verhoeff. Ed was in die tijd mijn persoonlijke coach. Hij was net herstellende van een ingrijpende hersentumor operatie. Ondanks deze vervelende persoonlijke situatie waarin Ed verkeerde was hij er met volle 100% aandacht voor mij. Na enkele persoonlijke uitwisselingen stelde Ed de vraag hoe hij mij kon helpen. Ik vertelde hem dat de directeur in een impasse zat met het voltallige personeel en dat het voor mij voelde alsof ik het voor…
-
JU DO IT 8
Nadoen, de eerste stap van Leiderschap naar Meesterschap In deze fase staat nieuwsgierigheid centraal. Hoe meer ik inmiddels wist van de judosport des te meer besefte ik hoeveel ik nog te leren had. Ook als leidinggevende zocht ik altijd naar verdieping. Ik wilde weten wie ik was. Waarom ik deed wat ik deed. Waarom? Waarom? Waarom? Zo ontdekte ik mijn drijfveren en mijn denkstijlen. Mijn kernwaarden. Kreeg inzicht in mijn kwaliteiten en bovenal in mijn valkuilen. Wat mij teugels geeft en wat vleugels. Ik kwam er achter wat mijn voorkeursstijl was van communiceren. Wilde mijn droom waarmaken: ‘Alle mensen fluitend naar hun werk’. In mijn stappenplan vergelijk ik de eerste…
-
JU DO IT 7
Gratis maar niet voor niets In mijn zoektocht naar een communicatietraining had ik al verschillende opties verkend. Het was allemaal niet wat ik zocht. Totdat mijn oog viel op een advertentie in dagblad De Limburger. Boekpresentatie: ‘Gratis maar niet voor niets’. Op een of andere manier werd ik erdoor aangetrokken. Het moet ergens rond 2005 zijn geweest. De presentatie was in een zaal in Mechelen (Zuid-Limburg). Normaal gesproken ben ik bij dit soort gelegenheden nogal terughoudend. Nu nam ik plaats op de voorste rij. Die was echter gereserveerd voor de genodigden…… De schrijver / presentator Ed Verhoeff boeide mij enorm. Hij benoemde praktijkvoorbeelden. Inspirerend en gelijker tijd wist hij in…
-
JU DO IT 6
Die effectieve manier van communiceren maakte mij nieuwsgierig De meeste medewerkers waren gelukkig uit het goede hout gesneden. Toch bleven er altijd een aantal die telkens weer opnieuw uitgelegd wilden krijgen wat mijn verwachtingen die dag waren. Elke keer opnieuw diezelfde vragen beantwoorden. Dat kostte energie. Daar moest een oplossing voor zijn. De effectieve manier van communiceren zoals ik die van Henk en Jan had geleerd (zie blog 5) maakte mij nieuwsgierig. Dat wilde ik ook toepassen op mijn werk. Maar, hoe leerde je dat? Ik ging op onderzoek. Samen met een aantal collega’s schreven wij ons in voor de opleiding ‘Middlemanagement’. Dat leverde veel informatie over organisatiekunde en het…
-
JU DO IT 5
In die begintijd werden we behoorlijk tegengewerkt We schrijven december 1992. Enkele ouders hadden mij gepolst. Zij wilden dat hun kinderen judoles van mij zouden krijgen. Op dat moment gaf ik nergens les. “Dan richten wij toch een judoclub op”, zeiden Jan en Henk. In die begintijd ondervonden we behoorlijk wat tegenwerking. We werden hierdoor niet toegelaten tot de Judobond Nederland. Jan en Henk lieten zich niet van de wijs brengen en gingen het gesprek aan. Tot in Nieuwegein aan toe. Uiteindelijk mochten we doorgaan en deelnemen aan alle activiteiten. Onze start was in het gemeenschapshuis van Buchten. Al snel verhuisden wij naar de gymzaal van het voormalige Da Capo…