JU DO IT 3
Als klein jongetje speelde ik graag buiten.
Rolschaatsen met de kinderen uit de straat. In bomen klimmen en forten bouwen langs de Maas vond ik prachtig.
Op school was ik regelmatig het slachtoffer van de stoere jongens uit de klas. Ik was een van de kleinsten en had al vroeg een brilletje met van die jampot glazen.
Via mijn jongste zus kwam ik in contact met de judoleraar in ons dorp. Hij haalde mij over om eens mee te doen. Het bleek dat ik talent had. Diezelfde stoere jongens uit de klas werden tijdens de judolessen al snel vakkundig gevloerd.
Waar mijn zelfvertrouwen groeide nam het pesten op school af.
Judowedstrijdjes in de regio werden veelvuldig bezocht en prijzen werden regelmatig gewonnen. Ik herinner me nog een wedstrijdje in een café in Einighausen. Het publiek zat in het zaaltje rondom de mat vrolijk aan de koffie of bier met in de andere hand een sigaret. Dat is nu ondenkbaar.
Mijn ouders gingen overal mee naar toe. Bijna ieder weekend was er wel ergens een wedstrijdje. Opa Beeg bleek later stiekem mijn grootste fan. Hij had alle krantenartikelen verzameld die hij trots aan zijn vrienden liet zien tijdens zijn wekelijkse kaartmiddag.
We kregen een nieuwe judoleraar, Peter Demandt. In die periode wilde hij examen doen voor zijn 3e dan judo. Zijn partner was geblesseerd uitgevallen. Of ik zijn maatje wilde zijn bij het examen? Ik was net bruine band en moest nog alles leren van de specifieke examen technieken. Fanatiek als ik was deed ik mee en Peter slaagde.
Ik wilde meer……..
