Jump Movement | Positieve gezondheid | Boek: De Zwarte Zwaan |

Ineke Hurkmans over hoe mensen intrinsiek in beweging komen als gevolg van 7 simpele stappen

• interview Ineke Hurkmans
• Positieve Gezondheid
• Boekbespreking: De Zwarte Zwaan
• Quote van de maand Juli
• Wie ben ik?

Interview met Ineke Hurkmans over hoe mensen in beweging komen als gevolg van 7 simpele stappen

Het eerste face-to-face interview na de Coronacrisis heb ik in Eindhoven met Ineke Hurkmans. Een bevlogen vrouw die het unieke concept van Jump Movement op haar naam heeft staan. Samen met een groep Certified Professionals is zij bezig dit wereldwijd uit te rollen.

Jij bent ‘de moeder’ van Jump Movement, hoe is dat ooit begonnen?

Dat is alweer zo’n tien jaar geleden, ik was al een heel aantal jaren aan het werk als consultant. In die tijd heb ik een tweetal stevige reflectiemomenten gehad. Die noem ik altijd mijn visitekaartjesmomenten. Dat is dat je op je visitekaartje kijkt naar wat er op staat en denkt bij jezelf: ‘Ben ik dit ook aan het doen?’ Het eerste was in 2006. Ik had een jaar of vijf/zes gewerkt door allerlei interventies voor opdrachtgevers te faciliteren. Meestal ‘de hei op’ met MT’s en directies rondom zaken als cultuurverandering, leiderschap, teamversterking etc. De centrale vraag voor mij was steeds: ‘Hoe bewegen groepen mensen binnen organisaties?’. Het was te vaak dat ik dan na een paar weken terugbelde naar zo’n team met de vraag: “hoe kijk je terug, en hoe gaat het met het implementeren van de plannen?” En dan werd gezegd: “ja, het was hartstikke leuk, maar we komen niet zo goed aan implementatie toe vanwege de waan van de dag. Er is gewoon geen ruimte om nieuwe dingen echt te implementeren”.

De waan van de dag was eigenlijk de vijand. En toen dacht ik: “op mijn kaartje staat consultant in organisatieontwikkeling en eigenlijk ben ik bezigheidstherapie op de hei aan het doen.” Dus ik dacht: oftewel ik ga erop zetten: bezigheidstherapie op de hei voor MT’s en directies, of ik laat mijn tekst staan en ga iets doen wat wél klopt. Want dit werkt niet. Dit is geen organisatieontwikkeling. Ik heb besloten het visitekaartje niet te veranderen. Ik was toen lid van een maatschap en wij hebben besloten niet meer de hei op te gaan. Wat gaan we dan wel doen? Ik hou wel van figuurlijke beschrijvingen. Dus ik zei tegen mezelf, weet je wat, we worden vrienden met de waan van de dag. Ik wist nog niet goed hoe of wat, maar had in ieder geval een richting. Het werd al snel duidelijk dat als we vrienden wilden worden met de waan van de dag dat we dan ook volgens deze visie moesten werken. Dus we lieten ons inhuren in de waan van de dag. We waren twee dagen per week gewoon in het bedrijf. Dat werkte zo veel beter.

Een jaar of vier later kwam het tweede visitekaartjesmoment. In de waan van de dag werken was keileuk. Echt in het hier en nu. Ontzettend creatief. Wat gaan we doen? Waar gaat het heen? Wat zullen we bedenken? Totdat iemand (na al anderhalf jaar in dat bedrijf te werken) tegen mij zei: “och, waar was jij ook alweer voor hier?” Toen wist ik, dat is niet goed! Een andere collega zei in diezelfde week tegen mij: “we wachten met die werkgroep totdat jij terug bent van vakantie.” Toen wist ik, dat is niet goed! Ik moet weer mijn visitekaartje veranderen.. en nu in: ‘ik creëer afhankelijkheid’. Het was voor mij moreel niet kloppend. Het roer ging weer om! Ik had ontdekt dat ik iets moest ontwikkelen waardoor mensen veel makkelijker zelf op hun antwoord kwamen. In een gesprek zei ik bijvoorbeeld: ‘wat denk jij?’ Waarop die ander antwoordde: ‘ik denk dit’. “Dan gaan we dat zo doen.” zei ik. Het antwoord is eigenlijk altijd heel dichtbij. De meeste mensen vragen niet aan zichzelf, wat zal ik eens doen? Mensen gaan wel lopen zeuren, mopperen of klagen, dan komt iemand met een advies of tip die vervolgens niet wordt opgevolgd. Als reden hiervoor wordt gegeven: “ja, maar dat heb ik al geprobeerd. Het resultaat is dus nul beweging. Hiervoor wilde ik iets ontwikkelen. Makkelijk op te schalen, zodat heel veel mensen mee kunnen doen. Zo is het idee van Jump Movement geboren. Het moest zelforganiserend zijn, super simpel en het moest mensen in hun kracht zetten. Zeg maar aantrekken tot mijn eigen antwoord. Deze drie begrippen zitten verweven in het DNA van Jump Movement.

En de naam Jump Movement?

Ik zat met een vriendin thee te drinken en vertelde dat ik dit met duizend of misschien wel tweeduizend mensen wilde doen. Wij gaan een sprong naar de verandering maken. Vandaar Jump Movement. De naam maakt nieuwsgierig. Het is een woord dat impliceert dat je iets fysieks doet terwijl we dat helemaal niet doen. Gelijker tijd nodigt het uit om meer te weten. Wat is het? Als ik dit had genoemd ‘zelfempowerende gespreksmethodiek’ had niemand dit interessant gevonden. Dat is gewoon een inspiratieloze naam. Klinkt wel serieus en ernstig maar niet aantrekkelijk. Daar zit geen magneetje in. Dat magneetje zit in Jump Movement. ‘O, wat gaan we dan doen?’ Moeten we gymschoenen aan?

En je eerste Jump, hoe zag die eruit?

Die had ik met vijf vriendinnen. Mijn draaiboekje stond klaar, maar was daar eigenlijk heel onzeker over. Want ik vond het wel heel simpel. Dit is te eenvoudig. Mijn concept ik liet het aan Jeroen (mijn man) zien. “Vet Ien, keigaaf!” was zijn reactie. Daarop belde ik vijf vriendinnen. Ik zei dat ik iets had gemaakt dat ik wilde uitproberen. Wil je meedoen? Meteen raak geschoten, en tranen met tuiten. Van geluk, van dankbaarheid, van verwondering. Toch bleef ik nog een half jaar onzeker omdat ik dacht, ja, dat zijn mijn vriendinnen. Kun je hier ook mee naar de corporate wereld?  Op enig moment kwamen afgevaardigde van de Royal Bank of Scotland gelegen op de Zuidas in Amsterdam naar mij toe met de vraag kun je dat hier ook? I don’t know! Ik erheen en Jumpen. Na vier maanden hadden we duizend deelnemers. Waanzinnig! Tegen mijn vriendinnen zei ik: “Neem dat draaiboekje maar eens mee en probeer het eens uit bij jouw vriendinnen of collega’s. En geef het draaiboekje maar door.” Dat was mijn test of het zelforganiserend was. Simpel genoeg? Ja hoor! “Nou dan kan het ook over de hele wereld”, was mijn mening. Dat kon ik natuurlijk niet in mijn uppie. Ik moest mensen om me heen verzamelen die goed waren in marketing en branding. Die begrepen hoe je zo’n merk groter maakt. Mark en Joris hebben er op de achtergrond voor gezorgd dat dit bekendheid kreeg terwijl ik zichtbaar bleef op de bok.

Ik heb gelezen dat je een Jump deed voor een grote zaal?

Ja, 2 keer met 1400 bezoekers in Carré. Het was voor de show Thank God it`s Monday. Daarna nog een keer in de La Mar. Geweldig!

Wat moet ik me bij zo’n Jump Movement sessie in een grote zaal voorstellen?

Nou, ik ben degene die de zeven stappen presenteert aan duo’s in de zaal. Je wendt je naar je buurman of buurvrouw en je doet samen een Jumpgesprek. Ik zorg dat de timing geregeld wordt en regel het programma. Het duurt ongeveer 40 minuten. En de hele zaal kwam in beweging. Iedereen was bezig. In één klap met 1400 man in verbinding zijn. Dat was zo vet.

Je kwam in het buitenland terecht…

Jump Movement ging in een paar jaar tijd vrij vlot de grenzen over. Ik was actief op twitter. Dat ging vrij hard. Werd ik gewoon gebeld met de vraag: “Ik ga naar Panama, daar is een kunstproject. Mag ik een Jump doen daar?” “Ja natuurlijk!”. Ooit was er een consultancyteam dat naar Zuid-Afrika ging. Of ze mochten Jumpen? Overal heb ik het weggegeven. Ik dacht telkens, ga maar doen. Vervolgens ging ik naar Kenia en heb ik de eerste zes mensen gecertificeerd. In Amerika werden dat er vijf. Tsjechië volgde, in Duitsland een grote keynote op een conferentie. Mensen kwamen hiernaartoe. Ik werd benaderd via de vibe die online teweeg gebracht werd. Mensen vroegen wat is het volgende land wat je gaat ontsluiten? Ik had geen idee. Ik ben steeds benieuwd wie mij belt. Naast Uganda is Bangladesh het laatste land dat aangesloten is. Kamrul Hasan nam anderhalf jaar geleden contact met mij op, dat hij geïnteresseerd was in Jump. We hebben we een paar keer een online call gehad. Hij heeft een aantal sessies tot ieders tevredenheid uitgeprobeerd. “Ik heb nu een aantal Jumps gedaan en iedereen vindt het leuk. Ik wil serieus nadenken over een partnership. Kun je hiernaartoe komen?“ “Prima”, zeg ik, “als jij vijf mensen regelt voor de Certified training, kom ik naar Bangladesh.” Vorig jaar september toen hij met zijn vrouw in Duitsland was, belde hij. “Ik wil graag naar jou komen om zakelijke dingen af te spreken. Ik ben in Frankfurt en dan kom ik met mijn gezin met de trein naar Eindhoven”. Dat was dus echt serieus. In Eindhoven hebben we een intentieverklaring getekend. Het toeval was dat ik naar India zou gaan i.v.m. een investeringsreis voor een ander project. En Bangladesh is een buurland van India. Dus daar heb ik een stevige combinatie gemaakt. Dat was februari van dit jaar. Uiteindelijk waren er geen vijf mensen om mee te Jumpen, maar negenhonderd. Dat is mogelijk omdat het super organisch en heel natuurlijk verloopt.

Hoe komt dat? Wat maakt dit nu zo bijzonder?

Nou ja, ik laat de bal altijd bij de ander liggen. Ik verspil mijn tijd niet om mensen over de streep te trekken. Als ik tegen jou zeg; ik drink deze thee, die vind ik echt heel lekker. Dan kan dat een trigger zijn voor jou om dat ook te proberen. Zo niet, dan is dat ook goed. Ik laat jou in je keuze. Als ik tegen jou zeg: ‘Hugo, jij moet deze thee drinken, dat is echt goed voor je”. Dan kan het zijn dat je dat doet omdat je mij aardig vindt. Maar misschien vind je er geen klap aan en durf je dat ook nog eens niet te zeggen. Terwijl als jij zelf de stap neemt om die thee te drinken is het ook jouw verantwoordelijkheid te zeggen wat je ervan vindt. Dan is dat veel zuiverder. Dat is eigenlijk de hele filosofie. Als ik het balletje bij jou leg, beslis jij of je ertegenaan tikt of niet.

Alles in Jump Movement filosofie en -methode gaat over mensen die elkaar waarderen en respecteren in de meningen die ze hebben. Je bemoeit je inhoudelijk niet of nauwelijks met elkaar. Behalve alleen maar heel positief. Met een applaus of een compliment zonder advies erin. Alleen maar plussen. Waar vind je dat. Je vindt in de wereld veel meer: ‘weet je wat jij zou moeten doen’. Dat is eigenlijk heel respectloos. Wie ben ik om dat te zeggen? Een aantrekkelijke magneet zijn is eigenlijk voldoende.

Jij noemt Jump Movement een filosofie en geen tool, wat is het verschil?

Bij een tool denk ik meteen aan een trucje. Doe je dit, krijg je dat. Jump Movement is een filosofie die ik heb samengebracht in een methode om het te kunnen ervaren. Ik kan wel weken praten over die filosofie. Dat is gewoon mijn leven. Maar ik heb het teruggebracht naar zeven stappen die jij kan doen. Dan voel jij die filosofie, die ervaar jij.  Als je het doet, maak je gewoon jouw sprong, aan je eigen binnenkantje. Halverwege jouw sprongetje kun je niet ophouden. Dus het is: Doen. Ervaren. Dat werkt. Je voelt je hart openen. Dan voelen mensen liefde.

Wat bedoel je met een magneet?

Een magneet is eigenlijk een alternatief woord voor een doel. Bij een doel of een target krijg ik altijd het gevoel dat ik iets moet doen. Terwijl een magneet, die trekt me aan. Die is aantrekkelijk. Waar wil je door aangetrokken worden? Dat is eigenlijk veel leuker. Vervolgens ga je nadenken, een planning en een to do lijst maken.

Helemaal aan de voorkant werkte je met die MT-teams. Dat werd dan top-down aangestuurd. Hoe werkt dat nu?

Wij werken nu met teams die meedoen op basis van vrijwilligheid. Dus stel je voor dat het team ‘sales-support’ zegt: ‘wij willen een Jump Movement sessie doen’, dan zijn alle teamleden vrij om wel of niet mee te doen. Alleen de mensen die voelen, hé dat wil ik wel, die doen mee. Dan krijg je een olievlekje. Dat vraagt wel wat van de managers. Want managers vinden altijd dat iedereen zeker moet meedoen. Ik ben daar pertinent op tegen. Want dat is niet de bal bij de ander leggen. Dat is de bal door de strot drukken. Managers zijn bang dat niet alle neuzen dezelfde kant op staan. Alsof dat ooit wel zo is. Want wij weten met z’n allen dat dat zo niet werkt. Als mensen ‘ja’ zeggen, kunnen ze nog heel goed ‘nee’ bedoelen. Wat er gebeurt als mensen meedoen is dat die daarna terug op hun werkplek daarover praten. Dan zeggen ze tegen elkaar: ‘oh, dat was echt vet’. En de ‘nee-zegger’ die hoort dat ook. Vaak vragen die dan: “wat hebben jullie dan gedaan?” De deelnemers kunnen dat moeilijk uitleggen. Je bent aan het praten met elkaar, het zijn zeven vragen en we hebben zo’n fijn contact. Waar lijkt het dan op? En dan is ’t maar net of dat als een magneetje voelt voor die ander of niet? Dan zie je heel vaak dat het olievlekje groeit.

Ik hoor je ook vertellen over afstandsbediening-management, wat bedoel je daarmee?

Heel veel managers hebben een afstandsbediening in hun hand. Klikken op een knopje en denken dat mensen dan doen wat zij bedoelen. Veel leiders zeggen ook tegen mij: “Die mensen komen niet in beweging, dus dat moet opgelost worden”. Het eerste wat ik dan vraag is: “Waar is je afstandsbediening?” “Afstandsbediening? Ja, als jij denkt dat mensen bewegen als jij op een knopje drukt dan heb je het mis”. “Maar… ze zijn wel allemaal aan als ik op dat knopje druk”. “Ja, dat doen ze om jou een plezier te doen. Wat gebeurt er als jij je omdraait? Dan gaan ze gewoon niet bewegen. Vind je dat gek? Wat gebeurt er als ik jou aanstuur met een afstandsbediening? Ja, dan ga ik heus niet bewegen, is hun antwoord dan. Een afstandsbediening zit dus niet in deze methode. We werken vanuit het principe ‘niet-doen’.

Dan komt natuurlijk de vraag: ‘hoe dan wel?’

Mensen gaan bewegen als zij zich gezien, gehoord en erkend voelen. Als ze aandacht krijgen gaan mensen ontspannen. En wat gebeurt er als mensen ontspannen? Die worden creatief. Die gaan dingen verzinnen en komen in beweging. Dat is een soort vanzelfsprekend en volautomatisch effect. Andersom werkt hetzelfde. Als hij of zij op die afstandsbediening loopt te klikken en targets stelt, deadlines en voorschrijft hoe dingen moeten, dan gaan mensen juist meer stress ervaren. Stress maakt mensen ook altijd een beetje dom. Niet dat ze dom zijn, maar ze blijven netjes in het veilige paadje lopen. Terwijl werkgevers juist ondernemende mensen willen. Je kunt het ook vergelijken met kinderen. Als kinderen zicht veilig voelen, dan spelen ze blijer en zijn ze creatiever. Onbezorgder. Als kinderen gecontroleerd worden door ouders gaan ze de dingen meer stiekem doen. Dat werkt hetzelfde met medewerkers.

Wat kun je vertellen over het traject IamNL?

IamNL is een startup voor Statushouders en werk volgens de methode van Jump Movement. Je kunt zeggen dat daar de Jump Movement filosofie vier dimensionaal aanwezig is. Telkens stellen wij ons oordeel uit. We leggen de bal continue voor de voeten van de ander. Wat wil jij? Goed idee! De doelgroep van IamNL zijn statushouders. Het project loopt drie jaar. We hebben als doel om minimaal 25 mensen duurzaam uit de uitkering te helpen. Op dit moment hebben we 47 mensen aan het werk. Dat is zo’n mooi traject. We hebben ‘afstandsbedieningsmanagement’ ingeruild voor ‘niet doen management’. Het betekent dat we de hele tijd aansluiten bij waar de ander is, dat erkennen en waarderen. Eigenlijk wachten we tot mensen met vragen komen. ‘Ik wil werken. Dat is een prima idee. Wat wil je doen? Ik wil in de logistiek. In welk bedrijf? Daar en daar. Dat is prima’. Vervolgens wordt gebeld. Zo iemand is altijd supergemotiveerd, tijdens een sollicitatiegesprek zie je de lichtjes twinkelen in zijn ogen. Hier is echt een metafoor ontstaan van warmte en familie. Er is een megagrote dankbaarheid van hen naar ons en van ons naar hen. Dat we iets hebben kunnen betekenen in de toekomst van mensen die hier hun thuis hebben gemaakt. 

En nu werken jullie aan betrokken teams?

Ja nu vergroten we de betrokkenheid binnen teams. Dit is een heel eenvoudig programma in drie variaties. Sessies van twee, vier of acht uur. Je komt met gemotiveerde mensen van een team bij elkaar. Die gaan samenwerken aan o.a. ‘hoe werkt beweging?’ We leggen uit dat er de hele dag afstandsbedieningen op hun worden gericht. Dat snappen ze meteen. Als een team snapt dat jij dat doorhebt zijn ze meteen geïnteresseerd. We hebben een hele simpele manier om de magneet te vinden in de groep. Het is gaaf om ergens naar toe te bewegen waar mensen zich toe aangetrokken voelen. Dan volgt het Jump Movement gesprek met de 7 stappen. Daarin neemt elk teamlid een besluit om ook echt iets in die richting te gaan doen. Vanuit zichzelf. Het eindresultaat is dat mensen zich meer verbonden voelen met elkaar. Opener zijn over zichzelf. Verbaasd zijn over wat collega’s delen, gewoon actie ondernemen. Er ontstaat meer energie en meer ontspanning. Ik denk dat dit 150% winst is, want heel veel teams zijn uitgeblust en niet verbonden. Werken op de automatische piloot om gewoon hun taakstellingen te halen. En het is woensdag, midden van de week, het is gelukkig weer bijna weekend. Daar zit geen passie in. Maar je hebt ook geen afstandsbediening voor passie. Het kan alleen maar van binnen naar buiten.

Kun je in vijf woorden jezelf beschrijven?

Vijf woorden: Liefde… Lerend…. Zijn…Aanklooien….ennuh….Verwonderd.

Maak de zin af: ben pas echt tevreden als….

Ooooooo NU! Ik ben altijd tevreden. Ik ben op expeditie. Ik ben onderweg. Onderweg zijn is het vetste wat er is. Als ik er ben, ben ik dood. Tot die tijd ben ik bezig.

Wat zou jij de lezer willen meegeven.

Ga de Jump Movement ervaren! Neem ergens een hapje van die soep. Kijk op onze website waar je mee kunt doen!

Ben ik nog iets vergeten?

Nou ja, ik ben nu 20 jaar bezig. Dat het groeien van een bedrijf ook in fases gaat. Ik heb nu een hele grote stap gemaakt van in het bedrijf werken naar aan het bedrijf werken. Dat heb ik altijd geprobeerd en het is nu uiteindelijk pas gelukt. Omdat ik gedwongen werd door Corona niet naar klanten te kunnen. Deze Coronatijd is gunstig voor mij geweest. Nu heb ik 100% de switch gemaakt naar schaalbaarheid van dit bedrijf. Loskomen van uitvoering is ingewikkeld. Ik ben dan ook heel dankbaar voor deze fase van mijn reis. Ik hoefde alleen maar opzij te stappen. Dat heb ik gedaan. Ruimte maken voor anderen om uit te voeren. Dat is heel fijn. Een stap opzijzetten voor de groei van je eigen bedrijf.

Positieve Gezondheid

EEN BREDERE KIJK OP GEZONDHEID, DIE MEER OPLEVERT

Mensen zijn niet hun aandoening. Toch focussen we daar in de zorg doorgaans wel op. Alle aandacht gaat uit naar hun klachten en gezondheidsproblemen, en hoe we die kunnen oplossen. Positieve Gezondheid kiest een andere invalshoek. Het accent ligt niet op ziekte. Maar op mensen zelf, op hun veerkracht en op wat hun leven betekenisvol maakt.

Positieve Gezondheid is de uitwerking in 6 dimensies van de bredere kijk op gezondheid. Met die bredere benadering draag je bij aan het vermogen van mensen om met de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen in het leven om te gaan. Én om zo veel mogelijk eigen regie te voeren.

Hoe werkt het?

1. Mensen die de vragenlijst invullen, kunnen met het spinnenweb in kaart brengen hoe zij zelf hun gezondheid ervaren. Voel je je bijvoorbeeld tevreden, gelukkig of juist eenzaam? Lukt het je om de dagelijkse dingen te doen, zoals het huishouden? Beleef je nog plezier aan hobby’s of           bezigheden?

2. Zorg-/hulpverleners en patiënten kunnen met die uitkomsten een heel ander gesprek voeren. Wat is voor jou echt belangrijk? Wat zou jij willen veranderen?

3. Samen bedenken ze vervolgens wie (of wat) in de omgeving kan helpen om de situatie te verbeteren. De verschillende mogelijkheden maken de zorg-/hulpverleners voor de patiënt zichtbaar en vindbaar.

STAATSSECRETARIS PAUL BLOKHUIS OVER DE LANDELIJKE NOTA GEZONDHEIDSBELEID 2020-2024: “MET POSITIEVE GEZONDHEID KUNNEN WE VRAAGSTUKKEN IN ONZE SAMENLEVING IN EEN ANDER LICHT BEKIJKEN”

De nieuwe Landelijke Nota Gezondheidsbeleid 2020-2024 heeft oog voor gezondheid in de volle breedte. Positieve Gezondheid wordt als paraplu voor deze benadering en als gedachtegoed nadrukkelijk genoemd. Staatssecretaris Paul Blokhuis denkt dat Nederland klaar is voor de shift. “Iedereen voelt dat dit Nederland alleen maar aangenamer kan maken.”

Meer lezen? https://iph.nl/

De Zwarte Zwaan

De impact van het hoogst onwaarschijnlijke

Nassim Nicholas Taleb

Het centrale idee van De zwarte zwaan van Nassim Nicholas Taleb is de onvoorspelbaarheid van belangrijke gebeurtenissen. Hij stelt dat de moderne wereld gedomineerd wordt door zeer zeldzame en onverwachte gebeurtenissen die de heersende consensus omgooien. Het is de zwarte zwaan die plots opduikt en de heersende gedachte dat alle zwanen wit zijn naar de geschiedenisboeken verwijst. Het probleem, aldus Taleb, is dat bijna iedereen doet alsof die zwarte zwanen niet bestaan.

Nassim Nicholas Taleb is econoom en werkt als kwantitatieve analist op de financiële markten. Dat weerhoudt hem er niet van om grote kritiek uit te oefenen op de heersende opvattingen die deze wereld zolang hebben gedomineerd. Heel veel financiële modellen baseren zich op het idee dat de toekomst valt af te leiden uit het verleden. Een veelgebruikte methode zoals Value at Risk steunt hier sterk op: met dit model probeert een financiële instelling met 99% zekerheid in te schatten wat ze maximaal kan verliezen in de komende tien dagen. Het model neemt aan dat de opbrengst van een financieel product een bepaalde statistische eigenschap heeft. Taleb wijst deze methode radicaal af, omdat de normaalverdeling eerder zeldzaam is in de sociale wereld (zoals de financiële wereld), waardoor al deze modellen fundamenteel fout zitten.

Taleb deelt de wereld op in twee soorten: Mediocristan en Extremistan. In Mediocristan kunnen gebeurtenissen geen echt extreme waarden aannemen. Het gaat dan bijvoorbeeld over het gewicht en de lengte van mensen. Je hebt inderdaad zeer grote mensen, maar de grootste mens is nog steeds minder dan twee- of driemaal zo groot als de kleinste mens. Voeg de grootste mens toe aan een groep van duizend willekeurig gekozen mensen en de gemiddelde lengte van deze groep zal nauwelijks verhogen. In Extremistan, de verzamelnaam voor gebeurtenissen uit voornamelijk de sociale wereld, is dat volledig anders. Voeg Bill Gates toe aan een groep van duizend willekeurig gekozen mensen en het gemiddelde inkomen van deze groep zal drastisch verhogen. Gebeurtenissen in de sociale wereld, zoals de financiële markten en de politiek, behoren typisch tot Extremistan. Zijn kritiek op de financiële wereld is vlijmscherp. Hij gaat in tegen het heersende paradigma en stelt dat de huidige financiële modellen niet gebruikt kunnen en mogen worden om de toekomst te voorspellen. 

Met andere woorden, het financiële systeem lijkt stabiel, maar is dat helemaal niet. Alle financiële instellingen maken gebruik van dezelfde modellen die gelden in Mediocristan, terwijl de financiële wereld behoort tot het domein van Extremistan. Taleb zelf is bescheiden. Hij heeft de crisis niet voorspeld, hij zegt alleen maar dat er nog crisissen zullen komen, zeker als men niet afstapt van de huidige waan dat men de toekomst kan voorspellen of dat men de wereld begrijpt. Misschien is dat wat mager, maar “it is better to be broadly right rather than precisely wrong”.

Het boek besteedt veel aandacht aan de redenen waarom we zo weinig rekening houden met ‘zwarte zwanen’. Het komt erop neer dat we als mens nu eenmaal zo in elkaar zitten.

En hier en daar laat de auteur nog een schitterend inzicht noteren. Zo stelt hij dat de factor geluk veel meer het succes bepaalt dan algemeen wordt aangenomen (zeker door zij die succesvol zijn) en dat is op zich niet zo slecht. Het maakt de maatschappij veel gelijker. Iedereen kan immers geluk hebben – dat is haar intrinsieke eigenschap – terwijl niet iedereen talentvol is.

Quote van de maand Juli

Wie ben ik?

Meer dan 25 jaar ervaring als leidinggevende in het MKB en verenigingsleven en een post-HBO- opleiding tot Coach Practitioner vormen mijn basis. Mijn verbinding met de filosofische achtergrond van de judosport en het bezoek aan de Japanse cultuur heeft geleid tot de ontwikkeling van mijn levensmotto; ‘samen winnen door meeveren’. Zo heb ik geleerd een wezenlijke bijdrage te kunnen leveren aan het welzijn van de mens binnen zijn organisatie.

Persoonlijke aandacht, respect, verbinding, innerlijke vrijheid en gezondheid zijn mijn kernwaarden.

De wens om volgens mijn eigen inzichten en principes vorm te geven aan de begeleiding van individuen en groepen heeft mij gestimuleerd om een eigen bedrijf te starten in interactiemanagement. In stresssituaties weet ik eigenschappen als positiviteit, humor, oplossingsgericht denken, plannen en organiseren maximaal te benutten t.b.v. een vitale en toekomstgerichte organisatie.

Van waar Communicatieve vaardigheden en energiek leiderschap?

Vanaf het moment dat ik als 18-jarige leiding gaf aan pupillen, binnen een judo-vereniging, heeft mij de vraag geboeid hoe je als leider mensen zo goed mogelijk in positie kunt brengen. Coachen voelt dan ook niet alleen als een hobby, maar ook echt als een voorrecht.

We leven in een hectische wereld, er wordt van alles en nog wat in super hoog tempo van ons verwacht. De technische ontwikkelingen gaan harder dan ooit tevoren. Wordt er nog goed gecommuniceerd? Bouw je voldoende rust in voor je zelf? Beweeg je wel voldoende? Hoe ga je om met al die verwachtingen uit je omgeving? Lig je ‘s nachts wel eens wakker? Hoe hoog leg je de lat voor je zelf?

Kortom, ik help mensen die met wéérzin naar hun werk gaan, zodat ze weer zin in hun werk krijgen.

Mijn aanpak bevordert autonomie, zingeving en meesterschap. Een drietal kernelementen die cruciaal zijn op het gebied van intrinsieke motivatie. Een eigenschap die er voor zorgt dat mensen gezond ouder worden. Dit is een item dat momenteel zowel privé als werk gerelateerd hoog in het vaandel staat.

Ook drink ik graag een kopje koffie (of thee) met je in een persoonlijk gesprek om o.a. hierover van gedachten te wisselen.

Meer weten?

Bel gerust voor een afspraak op 06-835 966 14

Wat is jouw visie? Heb je een leuk onderwerp voor het volgende magazine? Of ken je iemand die graag geïnterviewd wil worden? Laat het mij weten.

Met enthousiaste groet,

Hugo