Leidinggeven is makkelijk

Daar stond ik dan als beginnend leidinggevende. In het begin was het makkelijk. Een kleine groep mensen die net als ik wist van aanpakken. We begrepen elkaar. Voldeden aan elkaars verwachtingen. Dat was een prachtige tijd.

Later kwamen er echter collega’s met een andere intentie dan de mijne. De één nam het niet zo nauw met de starttijd. Een ander gebruikte de kassa om zijn privé tekorten aan te zuiveren. Een medewerkster in de functie van koerier was de hele dag onbereikbaar in gesprek met haar vriend. En als ik zeg de hele dag, dan bedoel ik ook de hele dag. Weer anderen verrichtten precies alleen die werkzaamheden welke verlangd werden. Toonden geen enkel initiatief. Telkens opnieuw opdracht geven wat te doen.

Dan wordt het allemaal een stuk moeilijker. In die tijd had ik regelmatig het gevoel het nooit goed te kunnen doen. Acteren volgens de spelregels van de directie leverde commentaar van de medewerkers. Andersom was de directie ontevreden.

Was iedereen maar zo gedreven als ik. Dat zou het leven voor mij als beginnend leidinggevende  een stuk makkelijker hebben gemaakt. Regelmatig heb ik gedacht dat niemand het werk zo goed kon uitvoeren als ikzelf. Als ervaringsdeskundige kon ik het immers sneller, beter en efficiënter. Regelmatig trapte ik in de valkuil het dan maar zelf te doen.

Het gevolg was dat de managementinformatie niet of in de avonduren werd verzameld. De planning werd voor dag en dauw in orde gemaakt.

Personeel aansturen was toch moeilijker dan gedacht. Elke dag weer opnieuw diezelfde vragen en gedachten: zie je wel: zonder mij loopt het niet, pfffff. Niets ging vanzelf. Ik kreeg te weinig rust.  Vroeg me regelmatig af hoe het verder moest. Twijfel kreeg de overhand……..

Totdat ik Jan en Henk ontmoette die tijdens de oprichting van Judokai Born op een andere manier omgingen met elkaar. Effectief communiceerden. Het kon dus anders!

Ik werd nieuwsgierig……